Rodzaje zaburzeń snu – dyssomnie i parasomnie

Zaburzenia snu to powszechnie występująca dolegliwość nie tylko wśród osób starszych, ale także w średnim, czy młodym wieku. Współcześnie uznaje się jednak, że problemy ze snem nie są jedynie przykrym objawem nieregularnego trybu życia, ale zaczątkiem choroby, która wymaga specjalistycznego leczenia. Rodzajów zaburzeń snu jest wiele, a ich przyczyn jeszcze więcej. Dowiedz się, jak je odróżniać oraz jak zapobiegać i leczyć. 

Klasyfikacja problemów ze snem

Klasyfikując rodzaje zaburzeń snu wyróżnić można podział na dyssomnie i parasomnie. Pierwszy rodzaj to wszystkie nieprawidłowości związane ze snem, takie jak problemy z zasypianiem, bezsenność, zbyt długi sen, nieustająca senność (hipersomnia), czy nawet narkolepsja. Parasomnie natomiast, są to niepokojące symptomy ujawniające się podczas snu lub krótko po obudzeniu. Do parasomnii zaliczamy upojenie senne (krótkotrwały stan zaburzenia świadomości zaraz po przebudzeniu), lunatyzm, koszmary czy lęki nocne. Co jednak jest powodem takich anomalii snu?

Przyczyny zaburzeń snu

Powinno się szczegółowo przeanalizować indywidualne objawy zaburzeń snu. Na niektóre z nich człowiek ma bezpośredni wpływ i dzięki odpowiednim zmianom trybu życia można je zniwelować. Istnieją również takie, które wymagają konsultacji lekarskiej i domowe sposoby nie są w stanie sobie z nimi poradzić. 

Nawykami przyczyniającymi się do wystąpienia dysomnii są:

• stres
• drzemki w dzień
• zbyt mała aktywność fizyczna

Natomiast wśród czynników zwiększających ryzyko parasomnii wyróżniamy:

• jedzenie, czytanie lub oglądanie telewizji przed zaśnięciem
• używki, np. kawa, alkohol, narkotyki
• nieodpowiednie warunki w sypialni, hałas, złe oświetlenie

Dotyczą one w większości błędów w przestrzeganiu zasad higieny snu. Gdy jednak pomimo poprawy stylu życia zaburzenia nie ustępują, przyczyn należy szukać bezpośrednio wewnątrz organizmu. Wtedy problemy mogą mieć fundamenty:

• psychologiczne (spowodowane przez spory w rodzinie, stres, złe wspomnienia)
• neurogenne (czyli bezpośredni defekt układu nerwowego)
• somatyczne (chorobowe, powodujące nieprzyjemne dolegliwości utrudniające zaśnięcie)
• bezsenności pierwotnej (której podłoże nie jest znane)

Leczenie i zapobieganie

Pomimo tego, iż większość tych zaburzeń wymaga konieczności konsultacji z lekarzem, można próbować poprawić jakość swojego snu poprzez zmianę złych nawyków. Przykładowo: ustalić regularne pory zasypiania i wstawania, jeść maksymalnie 3 godziny przed spaniem, unikać drzemek i przebywania w łóżku w dzień. Należy również pomyśleć o higienie snu, zadbać o odpowiednie warunki w sypialni oraz ograniczyć spożywanie kawy i innych substancji pobudzających. Dobrym sposobem może być też danie sobie większej ilości czasu na relaks wieczorem, w celu zniwelowania stresu po ciężkim dniu. Spokojna muzyka, czy ciepła kąpiel mogą okazać się idealnym rozwiązaniem. 

Jeżeli jednak po zastosowaniu domowych sposobów dolegliwości nie ustąpią, należy niezwłocznie zgłosić to swojemu lekarzowi, który może skierować na terapię w specjalistycznej poradni zaburzeń snu. Pomoże to nie tylko uzyskać fachową pomoc lekarską z zastosowaniem odpowiednich środków, ale zapewni również opiekę psychoterapeuty. Żadnego rodzaju zaburzeń snu nie należy lekceważyć. Głęboki sen i odpowiedni odpoczynek organizmu są bowiem niezbędne do prawidłowego funkcjonowania i zapewniania efektywności naszych działań w ciągu dnia.